ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ, ಮುಂಜಾವಿನಲ್ಲಿ

ಮಲೆನಾಡ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಒಂದು ಊರು, ಆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಈಗ್ಲೋ, ಆಗ್ಲೋ ಬೀಳು ಒಂದು ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್. ದಿನಕ್ಕೆ ಒಂದೋ, ಎರಡೋ ಬಾರಿ ಬರುವ ಬಸ್ಸು. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಳೆ. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಹಸಿ ಹುಲ್ಲು ಸೈಕಲ್ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ಅಲ್ಲಿ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ರು. "ಯಜಮಾನ್ರೆ, ಇಲ್ಲಿ ಬಸ್ಸು ಅನ್ನುವಂಥದ್ದು ಏನಾದ್ರು ಬರುತ್ತಾ."  "ಎರಡು ಬಸ್ ಬತ್ತಾವೆ, ಅವರಿಗೆ ಟೇಮ್ ಇಲ್ಲ, ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಸಾರಿ ಮರ ಬಿತ್ತು, ಬಸ್ ಹೊಂಡಕ್ಕೆ ಬಿತ್ತು ಅಂತ ಬರವೂ ಬರಲ್ಲ, ಏನೋ ಕಣಪ್ಪ ಬಂದ್ರೆ ನಿನ್ನ ಪುಣ್ಯ. ಮಳೆ ಬರಂಗ್ ಅದೇ, ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ಬೇರೆ ಸೋರತ್ತದೆ, ಬನ್ನಿ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಇಲ್ಲೇ ಇದೆ. ಬಸ್ ಬರೋ ತನಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಆರಾಮ ಮಾಡಿ" ಆ ಯಜಮಾನರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಒಳ್ಳೆ ಮಲ್ನಾಡ್ ಕಾಫಿ ಹೀರಿಕೊಂಡು ಕೂತ್ಕೊಂಡ್ ಇದ್ದೆ. ಅಷ್ಟರೊಳಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಬಸ್ನ ಹಾರ್ನ್ ಕೇಳಿಸಿತು. "ಬಸ್ ಬಂತು ಕಾಣುತ್ತೆ, ಹೋಗಪ್ಪಾ, ಬೇಗ ಹೋಗು ಬಸ್ಸ್ಟಾಂಡಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಹಂಗೆ ಹೊಂಟೋಗ್ತಾನೆ". ಎದ್ನೋ, ಬಿದ್ನೋ ಅಂತ ಓಡ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಸ್ ಹತ್ಕೊಂಡೆ. ಆದ್ರೆ ಬಸ್ ತುಂಬಿತ್ತು. ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಕೊನೆಯ ಸೀಟು. ಕೊನೆಯ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕೂತ ಮನಸ್ಸು ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನವಾಯಿತು. ಈ ಬಸ್ ಹತ್ತಬೇಕೋ, ಬೇಡವೋ ಅನ್ನುವ ಕನ್ ಫ್ಯೂಷನ್ ನಲ್ಲಿ ಇರುವವರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಿಗೋದೇ ಈ ಕೊನೆ ಸೀಟು. ಕೆಲವರು ಯಾಕಪ್ಪಾ ಹತ್ತಿದ್ದು

ಯಾಕೋ ಲೈಫ್ ತುಂಬಾ ಅಂದ್ರೆ ತುಂಬಾ ಬೋರ್ ಹೊಡಿತಾ ಇದ್ದ ಕಾಲ ಅದು. ಹತ್ತಿರ ಇದ್ದ ಒಳ್ಳೆಯ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಎಲ್ಲ ಊರು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮಾಡೋಕೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಲಸ ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. "ಲೈಫ್ ಈಸ್ ಬೋರಿಂಗ್" ಅಂತ ಸ್ಟೇಟಸ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದೆ. ಯಾರೋ ಸ್ಟೇಟಸ್ ಗೆ ರಿಪ್ಲೈ ಕೊಟ್ಟು "ಎಲ್ಲಾದ್ರೂ ಹೋಗಿ ಬಂದ್ರಿ, ಚೇಂಜ್ ಸಿಗುತ್ತೆ" ಅಂದ್ರು. ನನಗೂ ಸರಿ ಅನಿಸ್ತು. ಆಗತಾನೇ ಹೊಸದಾಗಿ ಒಂದಾಗಿದ್ದ, ಒಂದೇ ರೀತಿ ಯೋಚನೆ ಹೊಂದಿದ್ದ ಹುಡುಗರ ಜೊತೆ ಶನಿವಾರ ಹೊರಡೋಕೆ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿದ್ವಿ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಹುಡುಗರ ಜೊತೆ ಬೈಕ್ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಈ ಸಾರಿ ಬೈಕ್ ರೈಡ್ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ನಿರ್ಧಾರ ಕೂಡ ಆಯ್ತು. ಆದ್ರೆ ಹೋಗೋದೆಲ್ಲಿಗೆ...? ಅನ್ನೋದೇ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಬೈಕಲ್ಲಿ ಹೋಗೋದು ಅಂದ ತಕ್ಷಣ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ "ಹೆಚ್ಚು ದೂರ ಹೋಗ್ಬೇಡಿ ಸಂಜೆಯೊಳಗೆ ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ" ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು. ತುಂಬಾ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿ, ಮಂಗಳೂರು ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರವಾಸಿ ಸ್ಥಳಗಳ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಯಾರೋ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಹಾಕಿರುವ ಸ್ಟೇಟಸ್ ನಿಂದ ಮುಗುಳುನಗೆ ಚಿತ್ರದ ಮೂರನೇ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ನಡೆಸಿದ ವರಂಗ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇರೋದು ತಿಳಿದು ಬಂತು. ಹಾಗೆಯೇ ಹೆಬ್ರಿ ಹತ್ತಿರದ ಸೀತಾ ಫಾಲ್ಸ್ ಅಥವಾ ಕೂಡ್ಲು ಫಾಲ್ಸ್ ಕೂಡ ಇದಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರ ಇರೋದು ತಿಳಿಯಿತು. ಇವೆರಡು ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡೋದು ಅಂತ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದ್ವಿ.